De eerste maand is voorbij gevlogen!

Buiten is het donker, ik zit aan de keukentafel en schrijf mijn derde blog. Je zou zeggen niet heel veel bijzonders aan, maar voor mij toch wel. We hebben de afgelopen week te maken gehad met muizen.. Niet één, niet twee maar een hele kolonie. Als we 's nachts de lichten uitdeden dan begon de muizenfamilie hier te leven en vooral in de keuken en in mijn slaapkamer. Vandaar dat ik zo blij ben dat ik hier nu weer normaal kan zitten zonder angsten, want ja die had ik. Ik wist dat ik bang was voor muizen, maar zo bang dat had ik zelf ook niet door. Nadat we vorige week maandagnacht twee muizen hadden gevangen, wisten we helaas meteen dat dit niet het einde zo zijn. De volgende dag kwam de bestrijdingsdienst ons vertellen dat we te maken hadden met een kolonie en de vader en moeder niet zo schattig en klein zijn zoals we dat in Nederland gewend zijn, ook hadden we te maken met brutalen muizen. Dat had ik zeker al gemerkt als ze nachts mijn kamer weer binnen kwamen terwijl ik de deur had dicht gedaan. Alleen genoeg over onze ex huisdieren, want Daan die niet bang is voor muizen maar ze wel vervelend vind kan mijn gezeur niet meer aanhoren.

Wat hebben we weer twee onwijs leuke weken gehad en ik weet niet waar ik moet beginnen. Laat ik beginnen bij ons nachtje in de jungle, waar ik met plezier keek naar de net gevangen vogelspin. Ik denk dat ik liever vogelspinnen heb dan muizen haha. Zaterdag 24 september werden we om 07.00u opgehaald door een bus met een hele hoop Nederlandse studenten erin. We reden naar Parabello, ongeveer een uur rijden vanaf Paramaribo. Een onwijs mooie plek, midden in de natuur. We hebben hier quad gereden, zo ontzettend gaaf. Daarna zijn we wissen ziplijnen door de bossen en over het water heen. Uiteindelijk weer in de bus gestapt naar het plekje Dan Ta Bai, dit was nog eens drie uren rijden. Alleen was dit wel een hele bijzondere rit, we kwamen langs allemaal kleine dorpjes waar mensen zelfvoorzienend leefden in kleine hutjes. Aangekomen in Dan Ta Bai, maakte we onze slaapplek ready. We sliepen in een hut met bedden en hoorde het geluid van de stroomversnelling en de jungle, heel erg gaaf! De groep studenten waar mee we waren was gezellig! We hebben tot laat spelletjes gedaan en zelf bij een kampvuur gezeten, wat hier eigenlijk niet te doen is door de hitte. De volgende dag zijn we wezen Tuben, dit houdt in dat je zit in een band en langzaam drijft. Heerlijk genieten van het mooie weer en genieten van de natuur. Na ongeveer twee uren in de rivier te hebben gedreven waren we drijvend en met behulp van de boot weer aangekomen bij het resort. Hier nog even uitgerust en uiteindelijk terug gereden naar Paramaribo. Het was een heerlijk weekend!

Genoeg over mijn vrije tijd, want naar stage gaan we ook nog steeds en elke dag met steeds meer plezier. Het ontvangst van de kinderen als we aankomen bij het weeshuis maakt ons elke stagedag weer blij. We hebben twee weken geleden ook een leuke sportdag gehad met de kinderen, een warme en drukke dag, de hele dag heen en weer met de kinderen over het veld, zorgde voor onwijs blije gezichten. Een springkussen is voor deze kinderen het einde, ik heb nog nooit kinderen zien springen met zo'n lach op hun gezicht en als ze vervolgens het springkussen moeten verlaten roepen ze keihard 'Daniëlle' 'Juliët' om vervolgens hun enthousiasme met ons te delen. Er is één iemand die heel hard mijn naam roept als hij van het springkussen af komt, dit om zijn enthousiasme met mij te delen maar ook omdat hij niet kan zien. Als hij mijn hand na die tijd weer vast pakt, zie ik een gezicht dat ik niet snel uit mijn netvlies weg krijgt, zo ontzettend veel vreugde. Terwijl de begeleiders van de sportdag twijfelden of deze jongen wel op het springkussen kon hebben wij ze verteld dat hij zo veel kan ondanks zijn blindheid ( hij klimt in bomen om olijven te plukken). Het is niet om ons zelf te belonen, maar zonder ons had deze jongen niet gesprongen op het springkussen, ik ben bang dat hij dan de hele dag op zijn stoel had moeten zitten. De zusters van het weeshuis hebben eigenlijk de hele dag op hun stoel gezeten en alleen geholpen met het eten. Ook met oude autobanden hadden de kinderen zo veel plezier en de oudere meisjes in het weeshuis hebben zelfs een dance battle gegeven, ik wou dat ik zo kon dansen als deze meiden. Ook de jongens kunnen er wat van, jong en oud alles zingt mee met het nummer 'gass'. Zo fantastisch om te zien.

Kan een speeltuin vervelen? N

ee hier niet, elke dag weer is het eerste wat de kinderen aan ons vragen of we met ze na de speeltuin gaan en elke dag weer vermaken ze zich daar uren, klein groot het maakt allemaal niet uit! Vandaag zijn de kinderen voor het eerst na de vakantie weer naar school geweest, uit school hebben we met ze gegeten en met een aantal kinderen zijn we boeken wezen kaften. Ik moet eerlijk vertellen dat ik dit vroeger nooit zelf heb gedaan, maar dat mijn vader het altijd deed. Vandaag waren Daan en ik even hun moeders en hebben we boeken met ze gekaft, met 45 kinderen zijn we helaas nog niet klaar met kaften dus morgen kunnen we weer.

Voor de rest hebben we op de trip vier leuke Nederlanders leren kennen, waar we afgelopen donderdag mee op stap zijn geweest! En als dat niet genoeg was zijn we ook zaterdagavond nog even op stap geweest. Onze vrije dagen vertoeven we heerlijk bij het zwembad, in de zon liggen is inmiddels bijna te heet geworden. Het is hier overdag 38 graden en we hebben ook al een tijdje geen regen meer gezien.

Terwijl ik dit type vallen mijn ogen bijna dicht, het is nog maar 22.00u en ik ben alweer moe. Onvoorstelbaar want in Nederland lig ik altijd laat op bed. Ik denk dat het te maken heeft met de warmte maar misschien ook wel met het feit dat ik afgelopen week nachten heb doorgebracht op de bank en in de club. Ik sluit mijn blog weer af, in de hoop dat ik niks vergeten ben!

Liefs Juul

Ps. de foto's en filmpjes volgen morgen, het duurt zo lang voordat deze geupload zijn dus die doe ik morgenavond!